ViraferonPeg
peginterferon alfa-2b
peginterferon alfa-2b
Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Co to jest ViraferonPeg i w jakim celu się go stosuje
Utgått markedsføringstillatelse
Informacje ważne przed zastosowaniem leku ViraferonPeg
Jak stosować ViraferonPeg
Możliwe działania niepożądane
Jak przechowywać ViraferonPeg
Zawartość opakowania i inne informacje
Substancja czynna w tym leku to białko nazywane peginterferonem alfa-2b, które należy do grupy leków zwanych interferonami. Interferony są wytwarzane przez układ odpornościowy organizmu
w celu zwalczania zakażeń i poważnych chorób. Lek ten wstrzykuje się do organizmu, by wspomagał czynność układu odpornościowego. Lek ten jest stosowany w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C, wirusowej choroby wątroby.
Dorośli
Skojarzenie tego leku z rybawiryną i boceprewirem jest zalecane w niektórych rodzajach przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C (zwane również zakażeniem HCV) u dorosłych pacjentów
w wieku 18 lat i powyżej. Leczenie można prowadzić u dorosłych, u których nie leczono wcześniej
zakażenia HCV lub którzy wcześniej stosowali leki zwane interferonami oraz pegylowanymi interferonami.
Skojarzenie tego leku z rybawiryną jest zalecane u dorosłych pacjentów w wieku 18 lat i powyżej, którzy wcześniej nie byli leczeni za pomocą tych leków. To obejmuje dorosłych jednocześnie zakażonych wirusem HIV (Human Immunodeficiency Virus - ludzki wirus niedoboru odporności), z klinicznie stabilną postacią choroby. Takie skojarzenie leków może być również stosowane
w leczeniu dorosłych pacjentów, u których leczenie za pomocą interferonu alfa lub peginterferonu alfa w skojarzeniu z rybawiryną, lub interferonu alfa w monoterapii, zakończyło się niepowodzeniem.
Jeśli stan zdrowia pacjenta powoduje, że stosowanie rybawiryny staje się niebezpieczne lub, jeśli już wcześniej występowały u niego problemy podczas jej przyjmowania, lek ten powinien być stosowany w monoterapii.
W razie jakicholwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dzieciimłodzież
Lek ten jest wskazany, w schemacie leczenia skojarzonego z rybawiryną, w leczeniu dzieci w wieku
3 lat i powyżej oraz młodzieży wcześniej nieleczonych z powodu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C.
Przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta dorosłego lub dziecka
będącego pod opieką osoby dorosłej:
stwierdzono uczulenie na peginterferon alfa-2b lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
stwierdzono uczulenie na którykolwiek interferon.
stwierdzono ciężką chorobę serca.
stwierdzono chorobę serca, która nie była prawidłowo leczona w ciągu ostatnich 6 miesięcy.
stwierdzono ciężkie schorzenie powodujące osłabienie.
stwierdzono autoimmunologiczne zapalenie wątroby lub jakiekolwiek inne zaburzenie czynności układu immunologicznego.
Utgått markedsføringstillatelse
stosowane są leki, które tłumią (osłabiają) naturalną aktywność układu odpornościowego.
stwierdzono zaawansowaną, niepoddającą się leczeniu chorobę wątroby (inną niż zapalenie wątroby typu C).
stwierdzono chorobę tarczycy niedającą się dobrze opanować lekami.
stwierdzono padaczkę, chorobę powodującą występowanie drgawek (napady padaczkowe lub
„skurcze”).
stosowana jest telbiwudyna (patrz punkt „ViraferonPeg a inne leki”)
W przypadku występowania któregokolwiek z powyższych warunków, pacjent dorosły lub dziecko będące pod opieką osoby dorosłej nie może stosować leku ViraferonPeg.
Dodatkowo, dzieci i młodzież nie mogą stosować tego leku w przypadkach występowania u nich ciężkich zaburzeń neurologicznych lub psychicznych, takich jak ciężka depresja lub myśli samobójcze.
Przypomnienie: należy przeczytać również punkt „Kiedy nie stosować” zamieszczony w ulotce dla pacjenta leku rybawiryna i boceprewir przed zastosowaniem ich w skojarzeniu
z tym lekiem.
W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji alergicznej (takiej jak trudności w oddychaniu, świszczący
oddech lub pokrzywka) należy niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza.
stwierdzono ciężką chorobę nerwową lub psychiczną, bądź nadużywanie w przeszłości
Nie należy stosować tego leku u dzieci i młodzieży, u których istnieją lub istniały ostre stany psychiczne (patrz punkt powyżej „Kiedy nie stosować leku ViraferonPeg”).
jeżeli pacjent jest leczony z powodu choroby psychicznej lub był w przeszłości leczony z powodu
jakichkolwiek innych chorób nerwowych lub psychicznych, w tym depresji (np. uczucie smutku,
przygnębienia) bądź z powodu zachowań samobójczych lub zagrażających otoczeniu (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”);
stosowano leczenie z powodu depresji lub innych chorób nerwowych lub psychicznych;
wystąpił kiedykolwiek atak serca lub problemy z sercem;
stwierdzono chorobę nerek, lekarz prowadzący może zastosować dawkę mniejszą niż zwykle zalecana i zalecić regularne oznaczanie parametrów nerkowych we krwi w czasie leczenia. Jeśli
lek ten jest stosowany w skojarzeniu z rybawiryną, lekarz powinien monitorować stan zdrowia
osoby dorosłej lub dziecka ze względu na możliwość zmniejszenia się liczby czerwonych krwinek;
stwierdzono marskość wątroby lub inne problemy z wątrobą (inne niż zapalenie wątroby
typu C);
wystąpiły objawy podobne jak w przeziębieniu lub innych zakażeniach dróg oddechowych, takie jak: gorączka, kaszel lub trudności w oddychaniu;
stwierdzono cukrzycę lub wysokie ciśnienie krwi, lekarz prowadzący może zalecić osobie dorosłej lub dziecku badanie okulistyczne;
stwierdzono jakąkolwiek poważną chorobę wpływającą na oddychanie lub krew;
występują choroby skóry, łuszczyca lub sarkoidoza, które mogą ulec zaostrzeniu podczas stosowania tego leku;
planowana jest ciąża, należy przedyskutować to z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania tego leku;
przeprowadzono przeszczep narządów, zarówno nerki, jak i wątroby, leczenie interferonem może zwiększać ryzyko odrzutu; należy to przedyskutować z lekarzem prowadzącym;
prowadzone jest leczenie z powodu zakażenia wirusem HIV (patrz punkt „ViraferonPeg a inne
leki”).
występuje aktualnie lub wcześniej występowało zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B, ponieważ lekarz może uważać za wskazane dokładniejsze monitorowanie stanu zdrowia
Utgått markedsføringstillatelse
pacjenta.
Przypomnienie: należy przeczytać punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności” zamieszczony
w ulotce dla pacjenta leku rybawiryna przed zastosowaniem jej w skojarzeniu z tym lekiem.
w skojarzeniu z rybawiryną. Mogą powodować chorobę dziąseł, która może prowadzić do utraty zębów. Może pojawić się suchość w jamie ustnej lub wymioty, co może zniszczyć zęby. Ważne jest,
aby dokładnie myć zęby dwa razy na dobę, płukać jamę ustną w przypadku wymiotów i poddawać się
regularnym badaniom stomatologicznym.
Podczas leczenia u niektórych pacjentów mogą wystąpić problemy z widzeniem lub, w rzadkich przypadkach, utrata zdolności widzenia. Lekarz powinien przeprowadzić dokładne badanie wzroku przed rozpoczęciem leczenia. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek zmian w widzeniu, należy poinformować o tym lekarza i poddać się natychmiastowemu i kompletnemu badaniu wzroku. Jeśli u pacjenta występują stany, które mogą prowadzić do problemów z widzeniem w przyszłości (np.
cukrzyca lub wysokie ciśnienie krwi), pacjent powinien zostać poddany regularnym badaniom wzroku w trakcie leczenia. W przypadkach pogorszenia widzenia lub rozwoju nowych chorób narządu wzroku
leczenie należy przerwać.
W czasie stosowania leku ViraferonPeg, lekarz prowadzący może zalecić pacjentowi picie dodatkowych porcji płynów, aby zapobiec spadkowi ciśnienia krwi.
Lekarz prowadzący przeprowadzi badanie krwi przed rozpoczęciem leczenia i w trakcie jego trwania, aby upewnić się, czy leczenie jest bezpieczne i skuteczne.
Nie zaleca się stosowania tego leku u pacjentów w wieku poniżej 3 lat.
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie, jeśli pacjent dorosły lub dziecko będące pod opieką
osoby dorosłej:
przyjmuje obecnie lub ostatnio jakiekolwiek inne leki lub witaminy lub odżywki, również te leki, które wydawane są bez recepty.
jest zakażony zarówno ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV- dodatni), jak
i wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) oraz jest leczony lekami stosowanymi
w zakażeniu wirusem HIV [nukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy (NRTI) i (lub) poddawanych wysoce aktywnej terapii przeciwretrowirusowej (HAART)]. Lekarz
będzie monitorował objawy tych chorób.
Przyjmowanie tego leku w skojarzeniu z rybawiryną i lekami stosowanymi w zakażeniu wirusem HIV może zwiększać ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej, niewydolności wątroby, nieprawidłowości w obrazie krwi: zmniejszenia liczby krwinek czerwonych, krwinek białych oraz niezbędnych do krzepnięcia krwi komórek zwanych płytkami krwi.
U pacjentów z zaawansowaną chorobą wątroby, poddawanych terapii HAART, może występować zwiększone ryzyko pogorszenia czynności wątroby, dlatego dołączenie tego leku w monoterapii lub w skojarzeniu z rybawiryną może zwiększać to ryzyko.
U pacjentów leczonych jednocześnie zydowudyną lub stawudyną nie można mieć całkowitej pewności, że rybawiryna nie zmieni działania tych leków. Dlatego u tych pacjentów wykonuje się regularne badania kontrolne krwi w celu stwierdzenia, czy nie dochodzi do nasilenia choroby. W przypadku stwierdzenia postępu zakażenia HIV lekarz podejmuje decyzję o potrzebie zmiany leczenia rybawiryną. Ponadto,
u pacjentów leczonych zydowudyną i tym lekiem w skojarzeniu z rybawiryną może istnieć zwiększone ryzyko wystąpienia niedokrwistości (zmniejszonej liczby krwinek
czerwonych), dlatego nie zaleca się stosowania zydowudyny i tego leku w skojarzeniu
z rybawiryną.
Przypomnienie: należy przeczytać punkt „Inne leki” zamieszczony w ulotce dla pacjenta leku
Utgått markedsføringstillatelse
przyjmuje telbiwudynę. Jeśli pacjent przyjmuje telbiwudynę razem z tym lekiem lub jakimkolwiek innym interferonem we wstrzyknięciach, zwiększa się ryzyko rozwoju neuropatii obwodowej [objawiającej się uczuciem drętwienia, mrowienia i (lub) pieczenia ramion i (lub) nóg]. Zmiany takie mogą być nawet poważniejsze. Dlatego nie należy stosować tego leku
w tym samym czasie co telbiwudynę.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża
W badaniach na ciężarnych zwierzętach, interferony powodowały czasami poronienie. Wpływ tego leku na przebieg ciąży u człowieka nie jest znany. Dziewczyny lub kobiety w wieku rozrodczym
powinny stosować skuteczne metody kontroli urodzeń podczas stosowania tego leku.
Rybawiryna może spowodować ciężkie uszkodzenia u nienarodzonego dziecka. Dlatego też, zarówno pacjentka, jak i jej partner, powinni zachowywać specjalne środki ostrożności podczas kontaktów seksualnych, jeśli tylko istnieje jakakolwiek możliwość zajścia w ciążę:
jeśli leczona dziewczyna lub kobieta w wieku rozrodczym przyjmuje rybawirynę:
może przyjmować lek tylko w przypadku negatywnego testu ciążowego, który powinien być również wykonywany co miesiąc podczas całego leczenia i przez 4 miesiące od jego zakończenia. Pacjentka
powinna stosować skuteczną metodę kontroli urodzeń podczas całego okresu przyjmowania rybawiryny
i przez 4 miesiące po zakończeniu leczenia. Należy to omówić z lekarzem.
jeśli mężczyzna przyjmuje rybawirynę:
nie powinien mieć kontaktów seksualnych z kobietą ciężarną, chyba że używa prezerwatywy. Jeżeli partnerka leczonego mężczyzny nie jest w ciąży, ale jest w wieku rozrodczym, to musi w czasie
leczenia partnera oraz przez 7 miesięcy po odstawieniu leku wykonywać co miesiąc testy ciążowe.
Pacjent lub jego partnerka powinni stosować skuteczną metodę kontroli urodzeń podczas całego okresu stosowania rybawiryny i przez 7 miesięcy od jego zakończenia. Należy to omówić z lekarzem prowadzącym.
Karmieniepiersią
Nie wiadomo, czy lek przenika do mleka u ludzi. Dlatego też, nie powinno się karmić dziecka piersią
podczas stosowania tego leku. W przypadku wątpliwości należy poradzić się lekarza.
Przypomnienie: należy przeczytać punkt „Ciąża i karmienie piersią” zamieszczony w ulotce dla pacjenta leku rybawiryna przed zastosowaniem jej w skojarzeniu z tym lekiem.
Jeżeli podczas leczenia tym lekiem występuje uczucie zmęczenia, senności lub splątania, nie należy
prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
Lek ten zawiera sacharozę. W przypadkach nietolerancji niektórych cukrów, należy skontaktować się
z lekarzem przed przyjęciem tego leku.
Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w 0,7 ml, co znaczy, że jest praktycznie „wolny od sodu”.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Ogólneinformacjedotyczącestosowaniategoleku
Właściwą dawkę tego leku ustala lekarz na podstawie masy ciała osoby dorosłej lub dziecka. W razie konieczności dawka może być zmieniona w trakcie trwania leczenia.
Utgått markedsføringstillatelse
Lek ten jest przeznaczony do podawania podskórnego. Oznacza to, że jest wstrzykiwany przez krótką igłę do tkanki tłuszczowej tuż pod skórą. Jeżeli pacjent sam wstrzykuje sobie lek, musi zostać poinformowany, jak przygotować i podać sobie zastrzyk. Szczegółowe informacje dotyczące podawania podskórnego leku są przedstawione na końcu tej ulotki informacyjnej (patrz punkt
Woda do wstrzykiwań i ViraferonPeg w postaci proszku są dostarczane w oddzielnych ampułkach. Dawkę do wstrzyknięcia przygotowuje się poprzez dodanie wody do wstrzykiwań do leku ViraferonPeg w proszku tuż przed wstrzyknięciem leku i stosuje się go natychmiast. Należy obejrzeć roztwór, który przygotowano, przed zastosowaniem go. Roztwór powinien być przejrzysty i bezbarwny. Nie należy stosować roztworu, jeśli jest przebarwiony (zmienił swój oryginalny kolor) lub jeśli znajdują się w nim jakieś cząstki. Należy wyrzucić resztki roztworu, jaki pozostał w fiolce po tym, jak wstrzyknięto lek. Instrukcja usuwania resztek, patrz punkt 5 „Jak przechowywać ViraferonPeg”.
Lek ten należy wstrzykiwać raz na tydzień, w tym samym dniu tygodnia. Wstrzykiwanie leku o tej samej porze dnia w każdym tygodniu pomaga nie zapomnieć o podaniu leku.
Lek ten należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie należy przekraczać zaleconej dawki. Podawanie leku należy kontynuować tak długo, jak zalecił lekarz.
Jeśli lekarz zaleci stosowanie tego leku z rybawiryną lub z rybawiryną i boceprewirem, przed rozpoczęciem leczenia należy zapoznać się z treścią ulotki rybawiryny i boceprewiru.
Stosowanieudorosłych–ViraferonPegwleczeniuskojarzonym
Lek ten podawany z rybawiryną w kapsułkach stosuje się w dawce 1,5 mikrograma na kilogram masy ciała raz w tygodniu. W przypadku choroby nerek dawka może być zmniejszona w zależności od czynności nerek.
Stosowanieudorosłych-ViraferonPegwmonoterapii
Podczas leczenia tym lekiem w monoterapii, podaje się go zazwyczaj w dawce 0,5 lub
1,0 mikrograma na kilogram masy ciała raz na tydzień, przez 6 miesięcy do 1 roku. Jeśli u pacjenta występuje choroba nerek można zmniejszyć dawkę biorąc pod uwagę czynność nerek. Lekarz
prowadzący zadecyduje o prawidłowej dawce dla pacjenta.
Dzieciwwieku3latipowyżejorazmłodzież
ViraferonPeg będzie podawany w skojarzeniu z rybawiryną. Dawka leku ViraferonPeg zależy od wzrostu i masy ciała. Lekarz prowadzący zadecyduje o prawidłowej dawce dla pacjenta dorosłego lub
dziecka będącego pod opieką osoby dorosłej. Czas trwania leczenia wynosi nie więcej niż 1 rok
i zależy od opinii lekarza osoby dorosłej lub dziecka.
Wszyscypacjenci
Jeżeli pacjent sam wstrzykuje sobie ten lek, to wcześniej powinien sprawdzić, czy dawka leku podana na opakowaniu, które otrzymał, zgadza się z dawką zapisaną przez lekarza.
Należy skontaktować się z lekarzem lub placówką służby zdrowia tak szybko, jak jest to możliwe.
Należy przyjąć (zastosować) dawkę tego leku niezwłocznie po przypomnieniu sobie, ale tylko w ciągu 1-2 dni po zapomnianej dawce. Jeśli kolejna dawka leku ma być wkrótce podana, nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki leku, ale kontynuować leczenie jak
dotychczas.
Utgått markedsføringstillatelse
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do farmaceuty lub lekarza pacjenta dorosłego lub dziecka będącego pod opieką osoby dorosłej.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Chociaż nie wszystkie z wymienionych działań niepożądanych mogą wystąpić, to jednak, gdy do nich dojdzie, może być konieczna pomoc lekarska. W przypadku, kiedy lek ten jest przyjmowany
w monoterapii, niektóre z tych objawów mogą wystąpić rzadko, a niektóre w ogóle nie wystąpią.
U niektórych pacjentów leczonych tym lekiem w monoterapii lub w skojarzeniu z rybawiryną występowała depresja. W niektórych przypadkach pacjenci mieli myśli dotyczące zachowań
zagrażających życiu innych, myśli samobójcze lub zachowywali się agresywnie (czasami zachowania te skierowane były wobec innych). Niektórzy pacjenci popełnili samobójstwo. W przypadku
wystąpienia depresji, myśli samobójczych lub zmian w zachowaniu należy natychmiast szukać pomocy. Należy poprosić członka rodziny lub bliskiego przyjaciela, aby pomógł rozpoznać objawy
depresji lub zmiany w zachowaniu.
Dzieci i młodzież są szczególnie wrażliwe na wystąpienie depresji w czasie stosowania tego leku i rybawiryny. Jeśli u dziecka wystąpią jakiekolwiek objawy nietypowego zachowania, uczucie
depresji lub chęć zadania krzywdy sobie lub komuś, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem
prowadzącym lub udać się na ostry dyżur.
W okresie jednego roku leczenia tym lekiem w skojarzeniu z rybawiryną, u niektórych dzieci
i nastolatków nie uzyskano oczekiwanego wzrostu lub przyrostu masy ciała. Niektóre dzieci nie osiągnęły przewidywanego wzrostu w okresie 1–5,5 lat po zakończeniu leczenia.
trudności w oddychaniu (w tym skrócenie oddechu),
uczucie przygnębienia
trudności w zasypianiu, myśleniu lub koncentracji, zawroty głowy,
ciężkie bóle lub skurcze w obrębie brzucha;
gorączka lub dreszcze zaczynające się po kilku tygodniach leczenia,
ból lub zapalenie mięśni (czasami ciężkie),
ból w klatce piersiowej; zmiany rytmu serca,
splątanie,
trudności w byciu skupionym, uczucie drętwienia i mrowienia,
ból w dole pleców lub boku; trudności w oddawaniu moczu lub niemożność oddawania moczu,
problemy z oczami lub z widzeniem i słuchem,
ciężkie lub bolesne zaczerwienienie skóry lub błon śluzowych,
ciężkie krwawienia z nosa, dziąseł lub innych części ciała.
chęć samookaleczenia,
omamy.
drgawki („napady”),
Utgått markedsføringstillatelse
krew lub skrzepy w stolcu (lub czarny, smolisty stolec).
chęć zrobienia krzywdy innym.
Inne działania niepożądane, które obserwowane były udorosłych pacjentów obejmują:
uczucie przygnębienia, drażliwość, trudności w zasypianiu lub w utrzymaniu ciągłości snu, uczucie lęku lub zdenerwowania, trudności w skupieniu uwagi, chwiejność nastroju,
ból głowy, zawroty głowy, uczucie zmęczenia, napady dreszczy, gorączka, objawy grypopodobne, zakażenia wirusowe, osłabienie,
trudności w oddychaniu, zapalenie gardła (ból gardła), kaszel,
ból brzucha, wymioty, nudności, biegunka, utrata apetytu, zmniejszenie masy ciała, suchość w jamie ustnej,
utrata włosów, świąd, suchość skóry, wysypka, podrażnienie lub zaczerwienienie skóry (i rzadko uszkodzenie skóry) w miejscu wstrzyknięcia,
zmniejszenie liczby czerwonych krwinek (co może spowodować uczucie zmęczenia, skrócenie
oddechu, zawroty głowy), zmniejszenie liczby niektórych białych krwinek (co może zwiększać podatność na niektóre zakażenia),
bóle stawów i mięśni, bóle mięśni i kości.
zmniejszenie liczby krwinek odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi, zwanych płytkami krwi, które może spowodować skłonność do siniaków i nagłe krwawienie, nadmiar kwasu
moczowego we krwi (jak w dnie moczanowej), małe stężenie wapnia we krwi,
osłabienie czynności tarczycy (co może powodować uczucie zmęczenia, przygnębienia, zwiększenie wrażliwości na zimno i inne objawy), zwiększenie czynności tarczycy (co może
spowodować nerwowość, nietolerancję ciepła i nadmierne pocenie się, zmniejszenie masy ciała,
uczucie kołatania serca, drżenia), powiększenie gruczołów (powiększenie węzłów chłonnych), pragnienie,
zmiany zachowania lub agresywne zachowanie (czasami skierowane przeciwko innym),
pobudzenie, nerwowość, uczucie senności, trudności w zasypianiu, nietypowe sny, zmniejszenie aktywności, zmniejszenie zainteresowania seksem, problemy z erekcją, zwiększony apetyt, uczucie splątania, drżenia rąk, osłabienie koordynacji ruchów, zawroty głowy (uczucie wirowania), drętwienie, ból lub uczucie mrowienia, zwiększona lub zmniejszona wrażliwość na dotyk, napięcie mięśni, ból kończyn, zapalenie stawów, migrena, zwiększona potliwość,
ból lub zakażenie oka, nieostre widzenie, suchość oczu lub nadmierne łzawienie, zmiany w słuchu/utrata słuchu, dzwonienie w uszach,
zapalenie zatok, zakażenia dróg oddechowych, uczucie zatkania nosa lub wyciek z nosa, trudności w mówieniu, krwawienie z nosa, opryszczka wargowa (opryszczka pospolita), zakażenia grzybicze lub bakteryjne, zakażenie ucha/ból ucha,
niestrawność (bóle żołądka), zgaga, zaczerwienienie lub bóle w jamie ustnej, uczucie pieczenia języka, zaczerwienienie lub krwawienie z dziąseł, zaparcia, gazy jelitowe (wzdęcia), wzdęcia,
żylaki odbytu, bóle języka, zmiana smaku, problemy z zębami, nadmierna utrata wody z organizmu, powiększenie wątroby,
łuszczyca, wrażliwość na słońce, wysypka plamista, zaczerwienienie lub uszkodzenie skóry,
opuchlizna twarzy, opuchlizna rąk lub stóp, wyprysk (zmieniona zapalnie, zaczerwieniona, swędząca i sucha skóra, z możliwymi sączącymi się zmianami), trądzik, pokrzywka, nieprawidłowa struktura włosów, zaburzenia dotyczące paznokci, ból w miejscu wstrzyknięcia,
zaburzone, nieregularne miesiączkowanie lub brak miesiączki, obfite i przedłużone krwawienia miesiączkowe, problemy dotyczące jajników lub pochwy, bóle piersi, problemy seksualne,
podrażnienie prostaty, zwiększona potrzeba oddawania moczu,
ból w klatce piersiowej, ból po prawej stronie żeber, uczucie osłabienia, niskie lub wysokie ciśnienie krwi, uczucie omdlenia, zaczerwienienie, kołatanie serca (mocne bicie serca), szybkie
Utgått markedsføringstillatelse
bicie serca.
samobójstwo, próba samobójcza, myśli samobójcze, atak paniki, złudzenia, omamy,
reakcje nadwrażliwości na lek, atak serca, zapalenie trzustki, bóle kości i cukrzyca,
objaw „kłębków waty” w oku (białe złogi na siatkówce).
cukrzycowa kwasica ketonowa (gromadzenie się substancji ketonowych we krwi w wyniku
niekontrolowanej cukrzycy powodujących zagrożenie życia),
napady drgawkowe (drgawki) i zaburzenia dwubiegunowe (zaburzenia nastroju charakteryzujące się naprzemiennymi epizodami smutku i podniecenia),
problemy z widzeniem, w tym zaburzenia widzenia, uszkodzenie siatkówki, zwężenie światła
tętnicy siatkówkowej, zapalenie nerwu wzrokowego, opuchlizna oka,
zastoinowa niewydolność serca, zaburzenia rytmu serca, zapalenie osierdzia (stan zapalny błony otaczającej serce), zapalenie i zmiany zwyrodnieniowe tkanki mięśniowej i nerwów obwodowych, zaburzenia czynności nerek,
sarkoidoza (choroba charakteryzująca się długotrwałą gorączką, zmniejszeniem masy ciała, bólami i obrzmieniem stawów, uszkodzeniami skóry i powiększeniem węzłów chłonnych).
niedokrwistość aplastyczna, udar (epizody naczyniowo-mózgowe), martwica toksyczno- rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy (wysypki o różnym stopniu nasilenia objawów prowadzące nawet do śmierci, w przebiegu których dochodzi do
powstawania oddzielających się od zmienionej skóry pęcherzy, które mogą wystąpić również w obrębie jamy ustnej, nosa, oczu oraz innych błon śluzowych).
utrata przytomności występowała bardzo rzadko po zastosowaniu interferonów alfa, głównie u pacjentów w podeszłym wieku leczonych dużymi dawkami leku.
czysta aplazja czerwonokrwinkowa (choroba, w której organizm hamuje lub zmniejsza
wytwarzanie czerwonych krwinek). Powoduje to ostrą niedokrwistość, występowanie objawów nadmiernego zmęczenia i utraty energii.
porażenie nerwu twarzowego (osłabienie lub opadanie dotyczące jednej strony twarzy), ciężkie reakcje alergiczne, takie jak obrzęk naczynioruchowy (alergiczna choroba skóry charakteryzująca się występowaniem ograniczonych obrzęków skóry oraz warstw podskórnych,
błon śluzowych, a czasami narządów wewnętrznych), mania (zwiększona aktywność
i nadmiernie dobre samopoczucie), wysięk osierdziowy (gromadzenie płynu między osierdziem (błoną otaczającą serce) a sercem), zespół Vogta-Koyanagiego-Harady (autoimmunologiczna
choroba zapalna uszkadzająca oczy, skórę i błony uszu, mózg i rdzeń kręgowy), zmiana barwy
języka.
myśli dotyczące zachowań zagrażających życiu innych osób.
zwłóknienie płuc (bliznowacenie płuc).
tętnicze nadciśnienie płucne — poważne zwężenie naczyń krwionośnych w płucach skutkujące wysokim ciśnieniem krwi w naczyniach krwionośnych przenoszących krew z serca do płuc. Może ono wystąpić w szczególności u pacjentów z czynnikami ryzyka, takimi jak zakażenie wirusem HIV lub poważne schorzenia wątroby (marskość wątroby). Działania niepożądane mogą wystąpić w różnych punktach czasowych w czasie trwania leczenia, zazwyczaj kilka miesięcy po rozpoczęciu leczenia produktem ViraferonPeg.
reaktywacja zapalenia wątroby typu B u pacjentów równocześnie zakażonych HCV i HBV (nawrót zapalenia wątroby typu B).
Utgått markedsføringstillatelse
W przypadku pacjentów jednocześnie zakażonych wirusem HCV i HIV otrzymujących terapię HAART dołączenie leczenia za pomocą tego leku i rybawiryny może zwiększyć ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej, niewydolności wątroby i rozwoju nieprawidłowości w obrazie krwi (zmniejszenie liczby czerwonych krwinek przenoszących tlen, niektórych białych krwinek odpowiedzialnych za zwalczanie zakażeń i krwinek odpowiedzialnych za procesy krzepnięcia, nazywanych płytkami krwi).
Poniżej przedstawione są inne działania niepożądane (niewymienione powyżej), które wystąpiły podczas leczenia skojarzonego tym lekiem i rybawiryną u dorosłych pacjentów zakażonych jednocześnie wirusem HCV i HIV otrzymujących terapię HAART:
drożdżyca jamy ustnej (pleśniawki jamy ustnej),
nieprawidłowy metabolizm tłuszczów,
zmniejszenie limfocytów CD4,
zmniejszenie apetytu,
bóle pleców,
zapalenie wątroby,
bóle kończyn,
i różne nieprawidłowości w wynikach badań laboratoryjnych krwi.
Poniższe działania niepożądane mogą wystąpić udzieciimłodzieży:
utrata apetytu, zawroty głowy, bóle głowy, wymioty, nudności, ból żołądka,
utrata włosów, suchość skóry, bóle stawów i mięśni, zaczerwienienie w miejscu wstrzyknięcia,
drażliwość, uczucie zmęczenia, złe samopoczucie, bóle, dreszcze, gorączka, objawy grypopodobne, osłabienie, zmniejszenie wskaźnika wzrostu (wzrostu i masy ciała w stosunku do
wieku),
zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, co może powodować zmęczenie, skrócenie oddechu, zawroty głowy.
zakażenia grzybicze, przeziębienie, opryszczka wargowa, zapalenie gardła (ból gardła), zapalenie zatok, zapalenie ucha, kaszel, bóle gardła, uczucie zimna, ból oka,
zmniejszenie liczby odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi komórek nazywanych płytkami krwi,
co może powodować większą skłonność do siniaków i spontanicznych krwawień, powiększenie węzłów chłonnych (obrzęk węzłów chłonnych), nieprawidłowe wartości wskaźników czynności tarczycy we krwi, osłabienie czynności tarczycy, co może powodować uczucie zmęczenia, przygnębienia, zwiększoną wrażliwość na zimno i inne objawy,
myśli lub próby samobójcze, agresywne zachowanie, pobudzenie, złość, wahania nastroju, nerwowość lub pobudzenie psychoruchowe, depresja, uczucie niepokoju, trudności
z zasypianiem lub nadmierna senność, niestabilność emocjonalna, zmniejszenie jakości snu,
senność, zaburzenia uwagi,
zmiany smaku, biegunka, bóle żołądka, bóle w jamie ustnej,
omdlenie, kołatanie serca (mocne bicie serca), przyspieszenie akcji serca, zaczerwienienie twarzy, krwawienie z nosa,
ból w jamie ustnej, łuszczenie się warg i pękanie kącików ust, wysypka, zaczerwienienie skóry,
świąd, wyprysk (zmieniona zapalnie, zaczerwieniona, swędząca i sucha skóra z możliwymi sączącymi się zmianami), trądzik,
ból pleców, bóle mięśni i kości, ból kończyn, uczucie suchości, ból, wysypka, podrażnienie lub
świąd w miejscu wstrzyknięcia.
bolesne lub utrudnione oddawanie moczu, częste oddawanie moczu, nadmiar białka w moczu,
bolesne miesiączkowanie,
świąd w okolicy odbytu (owsiki lub glisty), zapalenie błony śluzowej wyściełającej żołądek i jelita, zapalenie dziąseł, powiększenie wątroby,
Utgått markedsføringstillatelse
nietypowe zachowania, zaburzenia emocjonalne, lęk, koszmary nocne, drżenia, zmniejszenie wrażliwości na dotyk, uczucie drętwienia lub mrowienia, ból promieniujący wzdłuż jednego lub
więcej nerwów, senność,
krwawienie z błon śluzowych wyściełających powierzchnię wewnętrzną powiek, świąd oczu, bóle oczu, nieostre widzenie, nietolerancja światła,
spadek ciśnienia tętniczego, bladość skóry, dyskomfort w nosie, wyciek z nosa, świszczący oddech, trudności w oddychaniu, bóle i dyskomfort w klatce piersiowej,
zaczerwienienie, obrzęk, ból skóry, półpasiec, nadwrażliwość na słońce, wysypka z uniesionymi plamistymi zmianami, przebarwienie skóry, złuszczanie skóry, zmniejszenie tkanki mięśniowej, skurcze mięśni, ból twarzy, siniaki.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu
działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Przypomnienie dla dorosłych pacjentów z zaleceniem skojarzonej terapii tego leku z boceprewirem i rybawiryną: należy przeczytać punkt „Możliwe działania niepożądane” zamieszczony w Ulotkach dla pacjenta.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku, po EXP. Przechowywać w lodówce (2°C - 8°C).
Należy zużyć przyrządzony roztwór (roztwór przygotowany przez dodanie wody do wstrzykiwań do leku ViraferonPeg w postaci proszku) niezwłocznie po jego sporządzeniu lub w ciągu 24 godzin, jeżeli będzie on przechowywany w lodówce (2°C - 8ºC).
Nie stosować tego leku, jeśli zauważy się zmiany zabarwienia roztworu, który powinien być biały. Po rozpuszczeniu roztwór powinien być przejrzysty i bezbarwny. Nie należy stosować roztworu w przypadku, gdy jest przebarwiony lub, gdy obecne są w nim cząsteczki. Fiolki zawierające ViraferonPeg są przeznaczone wyłącznie do jednorazowego użycia. Wszelkie niewykorzystane pozostałości leku należy wyrzucić.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Substancją czynną leku jest peginterferon alfa-2b.
ViraferonPeg50mikrogramówproszekirozpuszczalnikdosporządzaniaroztworudowstrzykiwań Każda fiolka zawiera 50 mikrogramów peginterferonu alfa-2b w przeliczeniu na białko.
Z każdej fiolki otrzymuje się 50 mikrogramów/0,5 ml roztworu po rozpuszczeniu zgodnie z podanymi zaleceniami.
Utgått markedsføringstillatelse
ViraferonPeg80mikrogramówproszekirozpuszczalnikdosporządzaniaroztworudowstrzykiwań Każda fiolka zawiera 80 mikrogramów peginterferonu alfa-2b w przeliczeniu na białko.
Z każdej fiolki otrzymuje się 80 mikrogramów/0,5 ml roztworu po rozpuszczeniu zgodnie z podanymi zaleceniami.
ViraferonPeg100mikrogramówproszekirozpuszczalnikdosporządzaniaroztworudowstrzykiwań Każda fiolka zawiera 100 mikrogramów peginterferonu alfa-2b w przeliczeniu na białko.
Z każdej fiolki otrzymuje się 100 mikrogramów/0,5 ml roztworu po rozpuszczeniu zgodnie z podanymi zaleceniami.
ViraferonPeg120mikrogramówproszekirozpuszczalnikdosporządzaniaroztworudowstrzykiwań Każda fiolka zawiera 120 mikrogramów peginterferonu alfa-2b w przeliczeniu na białko.
Z każdej fiolki otrzymuje się 120 mikrogramów/0,5 ml roztworu po rozpuszczeniu zgodnie z podanymi zaleceniami.
ViraferonPeg150mikrogramówproszekirozpuszczalnikdosporządzaniaroztworudowstrzykiwań Każda fiolka zawiera 150 mikrogramów peginterferonu alfa-2b w przeliczeniu na białko.
Z każdej fiolki otrzymuje się 150 mikrogramów/0,5 ml roztworu po rozpuszczeniu zgodnie z podanymi zaleceniami.
Pozostałe składniki to:
Proszek: sodu wodorofosforan bezwodny; sodu diwodorofosforan dwuwodny; sacharoza i polisorbat 80
Rozpuszczalnik: woda do wstrzykiwań
Lek ten to proszek i rozpuszczalnik (płyn) do sporządzania roztworu do wstrzykiwań.
Biały proszek w szklanej fiolce o pojemności 2 ml i przezroczysty, bezbarwny rozpuszczalnik w szklanej ampułce o pojemności 2 ml.
ViraferonPeg dostępny jest w następujących opakowaniach:
1 fiolka z proszkiem do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i 1 ampułka z rozpuszczalnikiem do wstrzykiwań;
1 fiolka z proszkiem do sporządzania roztworu do wstrzykiwań, 1 ampułka z rozpuszczalnikiem do wstrzykiwań, 1 strzykawka, 2 igły do wstrzykiwań i 1 wacik;
4 fiolki z proszkiem do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i 4 ampułki z rozpuszczalnikiem do wstrzykiwań;
4 fiolki z proszkiem do sporządzania roztworu do wstrzykiwań, 4 ampułki z rozpuszczalnikiem
do wstrzykiwań, 4 strzykawki, 8 igieł do wstrzykiwań i 4 waciki;
6 fiolek z proszkiem do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i 6 ampułek z rozpuszczalnikiem do wstrzykiwań;
12 fiolek z proszkiem do sporządzania roztworu do wstrzykiwań, 12 ampułek
z rozpuszczalnikiem do wstrzykiwań, 12 strzykawek, 24 igły do wstrzykiwań i 12 wacików.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
2031 BN Haarlem Holandia
SP Labo N.V. Industriepark 30
Utgått markedsføringstillatelse
B-2220 Heist-op-den-Berg Belgia
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:
MSD Belgium BVBA/SPRL
Tel: 0800 38 693 (+32(0)27766211)
UAB Merck Sharp & Dohme
Tel. +370 5 278 02 47
Мерк Шарп и Доум България ЕООД
Тел.: +359 2 819 3737
Merck Sharp & Dohme s.r.o. Tel: +420 233 010 111
MSD Pharma Hungary Kft. Tel.: +36 1 888 5300
MSD Danmark ApS
Tlf: + 45 4482 4000
Merck Sharp & Dohme Cyprus Limited
Tel: 8007 4433 (+356 99917558)
MSD SHARP & DOHME GMBH
Tel: 0800 673 673 673 (+49 (0) 89 4561 2612)
Merck Sharp & Dohme BV
Tel: 0800 9999000 (+31 23 5153153)
Merck Sharp & Dohme OÜ Tel.: +372 6144 200
MSD (Norge) AS Tlf: +47 32 20 73 00
MSD Α.Φ.Β.Ε.Ε.
Τηλ: +30 210 98 97 300
Merck Sharp & Dohme Ges.m.b.H.
Tel: +43 (0) 1 26 044
Merck Sharp & Dohme de España, S.A.
Tel: +34 91 321 06 00
MSD Polska Sp. z o.o.
Tel: +48 22 549 51 00
MSD France
Tél: + 33-(0)1 80 46 40 40
Merck Sharp & Dohme, Lda
Tel: +351 21 4465700
Merck Sharp & Dohme d.o.o.
Tel: + 385 1 6611 333
Merck Sharp & Dohme Romania S.R.L.
Tel: +40 21 529 2900
Merck Sharp & Dohme Ireland (Human Health)
Utgått markedsføringstillatelse
Limited
Tel: +353 (0)1 2998700
Merck Sharp & Dohme, inovativna zdravila d.o.o.
Tel: +386 1 5204 201
Vistor hf.
Sími: + 354 535 7000
Merck Sharp & Dohme, s. r. o.
Tel: +421 2 58282010
MSD Italia S.r.l.
Tel: +39 06 361911
medicalinformation.it@merck.com
MSD Finland Oy
Puh/Tel: +358 (0)9 804 650
Merck Sharp & Dohme Cyprus Limited
Τηλ.: 800 00 673 (+357 22866700)
Merck Sharp & Dohme (Sweden) AB
Tel: +46 77 5700488
SIA Merck Sharp & Dohme Latvija
Tel: +371 67364224
Merck Sharp & Dohme Limited
Tel: +44 (0) 1992 467272
medicalinformationuk@merck.com
instrukcja wyjaśnia, jak samodzielnie wstrzykiwać ten lek. Instrukcję należy przeczytać uważnie i postępować zgodnie z nią, punkt po punkcie.
Przygotowanie
fiolkę z lekiem ViraferonPeg proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań;
ampułkę z wodą do wstrzykiwań do przyrządzania zastrzyków z lekiem ViraferonPeg;
1 ml strzykawkę;
długą igłę (na przykład 0,8 40 mm [21 rozmiar 1,5 cala]) w celu dodania wody do fiolki z lekiem ViraferonPeg;
krótką igłę (na przykład 0,3 13 mm [30 rozmiar 0,5 cala]) do wykonania zastrzyku podskórnego;
wacik.
Dokładnie umyć ręce.
RozpuszczanielekuViraferonPegproszekdosporządzaniaroztworudowstrzykiwań
Przed rozpuszczeniem lek ten może mieć wygląd białej masy o kształcie tabletki (całej lub pokruszonej) lub białego proszku.
Jeśli cała objętość rozpuszczalnika została połączona z całą ilością leku ViraferonPeg w postaci proszku, roztwór będzie posiadać prawidłowe stężenie do odmierzenia dawki (np. oznaczona ilość jest zawarta
w 0,5 ml).
Utgått markedsføringstillatelse
W czasie przygotowania tego leku do wstrzykiwań oraz w czasie, gdy dawka jest odmierzana
i wstrzykiwana, dochodzi do utraty niewielkiej objętości roztworu. Dlatego każda fiolka zawiera nadmiar rozpuszczalnika i proszku leku ViraferonPeg, aby zapewnić podanie deklarowanej dawki w 0,5 ml
roztworu do wstrzykiwań leku ViraferonPeg.
Zdjąć ochronną nasadkę z fiolki z lekiem ViraferonPeg.
Oczyścić wacikiem wierzch gumowego korka fiolki. Wacik można zachować do oczyszczenia skóry w okolicy wstrzyknięcia.
Wyjąć strzykawkę z opakowania i nie dotykać końcówki strzykawki.
Wziąć długą igłę i osadzić mocno na strzykawce.
Zdjąć osłonę z igły bez dotykania igły i trzymać strzykawkę z igłą w ręce.
Popukać lekko w górną część ampułki z rozpuszczalnikiem, aby upewnić się, że cały płyn znajduje się na dnie ampułki.
Odłamać górną część ampułki z rozpuszczalnikiem.
Włożyć igłę do ampułki z rozpuszczalnikiem i pobrać całą objętość rozpuszczalnika.
Następnie przebić gumowy korek fiolki z lekiem ViraferonPeg. Delikatnie zbliżyć końcówkę igły do szklanej ścianki fiolki bez dotykania rękami oczyszczonej górnej powierzchni fiolki.
roztworu szybko, ponieważ może to spowodować powstanie dużej ilości bąbelków. Roztwór może być przez kilka minut nieprzejrzysty lub spieniony. Można się tego spodziewać i nie brać pod uwagę.
Rozpuścić całą zawartość, kręcąc fiolką z lekiem ViraferonPeg, wykonując delikatne ruchy obrotowe, pozostawiając w fiolce igłę z dołączoną strzykawką.
Teraz cała zawartość powinna być rozpuszczona.
Postawić fiolkę na dnie i pozwolić bąbelkom znajdującym się w roztworze unieść się do góry.
Gdy roztwór ustabilizuje się i wszystkie bąbelki uniosą się do górnej powierzchni, stanie się on przezroczysty, a na jego powierzchni będzie niewielka obwódka składająca się z małych
bąbelków. Roztwór należy użyć bezpośrednio po przygotowaniu. Jeśli nie może być użyty natychmiast, można go przechowywać w lodówce do 24 godzin.
OdmierzeniedawkilekuViraferonPegzrozpuszczonegoproszkudowstrzykiwań
Jedną ręką przekręcić fiolkę i strzykawkę do góry dnem. Upewnić się, że czubek igły jest zanurzony w przygotowanym roztworze leku ViraferonPeg. Drugą, wolną ręką pociągnąć za tłok. Tłok ciągnąć
powoli, aby pobrać do strzykawki trochę więcej roztworu niż przepisał lekarz prowadzący.
Trzymać strzykawkę z igłą w fiolce skierowanej do góry dnem. Odłączyć strzykawkę od długiej igły i pozostawić igłę w fiolce. Nie dotykać końcówki strzykawki. Wziąć krótką igłę i osadzić mocno na
strzykawce. Zdjąć osłonę igły i sprawdzić, czy w strzykawce nie ma bąbelków powietrza. Jeśli będą
jakiekolwiek bąbelki, należy odciągnąć nieco tłok strzykawki, popukać lekko w strzykawkę z igłą skierowaną ku górze i poczekać, aż bąbelki powietrza znikną. Nacisnąć tłok tak, aby odmierzyć odpowiednią dawkę. Ponownie włożyć osłonę na igłę i odłożyć strzykawkę z igłą na płaską powierzchnię.
Upewnić się, że roztwór ma temperaturę pokojową do 25°C. Jeśli roztwór jest zimny, ogrzać strzykawkę w dłoniach. Przed podaniem obejrzeć dokładnie otrzymany roztwór. Nie podawać go, jeśli stwierdzi się przebarwienie (zmianę oryginalnego koloru roztworu) albo zawartość stałych cząstek. Teraz można przystąpić do wstrzyknięcia dawki leku.
Wstrzyknięcieroztworu
Wybrać miejsce wstrzyknięcia. Najlepszymi miejscami do wstrzyknięcia są miejsca, gdzie między skórą a mięśniami występuje warstwa tłuszczu. Te miejsca to: udo, zewnętrzna powierzchnia ramienia (aby
zrobić zastrzyk w tym miejscu może być potrzebna pomoc drugiej osoby) oraz brzuch (z wyjątkiem pępka i linii talii). Wyjątkowo szczupłe osoby mogą wykonać zastrzyk jedynie w udo lub w zewnętrzną
powierzchnię ramienia.
Utgått markedsføringstillatelse
Należy wyczyścić i zdezynfekować skórę w miejscu, w które będzie podany zastrzyk. Poczekać, aż skóra przeschnie. Usunąć osłonę igły. Jedną ręką złapać luźny fałd skóry. Drugą ręką trzymać strzykawkę tak, jak się chwyta ołówek. Wbić igłę w uchwycony fałd skóry pod kątem około 45. Gdy igła jest wbita puścić fałd skóry i użyć tej ręki do przytrzymania strzykawki. Bardzo powoli odciągnąć tłok jedną ręką. Jeśli w strzykawce pojawi się krew, znaczy to, że igła znalazła się w naczyniu krwionośnym. Nie wolno wstrzykiwać płynu w to miejsce. Należy wyjąć igłę i powtórzyć opisane powyżej czynności. Powoli wstrzykiwać roztwór poprzez naciśnięcie tłoka strzykawki do samego końca.
Wyciągnąć igłę prosto ze skóry. Jeśli potrzeba, miejsce wkłucia można przycisnąć małym bandażem lub sterylną gazą przez kilka sekund. Nie należy masować miejsca wykonania zastrzyku. Jeżeli wystąpi krwawienie, należy przykleić mały plaster.
Fiolka, ampułka i materiały do wykonania zastrzyku przeznaczone są do jednorazowego użytku i muszą zostać wyrzucone. Igły i strzykawkę należy wyrzucić odpowiednio zabezpieczone do
zamkniętego pojemnika.