Somavert
pegvisomant
Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Co to jest lek SOMAVERT i w jakim celu się go stosuje
Informacje ważne przed zastosowaniem leku SOMAVERT
Jak stosować lek SOMAVERT
Możliwe działania niepożądane
Jak przechowywać lek SOMAVERT
Zawartość opakowania i inne informacje
Lek SOMAVERT stosuje się w leczeniu akromegalii, zaburzenia hormonalnego polegającego na zwiększeniu wydzielania hormonu wzrostu (GH) i IGF-I (insulinopodobnego czynnika wzrostu) prowadzącego do przerostu kości, tkanek miękkich, choroby serca i zaburzeń związanych z tą chorobą.
Substancją czynną leku SOMAVERT jest pegwisomant, antagonista receptora hormonu wzrostu. Lek hamuje działanie GH i obniża stężenie krążącego we krwi IGF-I.
jeśli pacjent ma uczulenie na pegwisomant lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Przed rozpoczęciem stosowania leku SOMAVERT należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.
Jeśli wystąpią zaburzenia widzenia lub bóle głowy, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Lekarz prowadzący lub pielęgniarka będą obserwować stężenie IGF-I (insulinopodobnego czynnika wzrostu) krążącego we krwi, i jeżeli będzie to konieczne odpowiednio dostosują dawkę leku SOMAVERT.
Lekarz prowadzący będzie obserwować rozwój gruczolaka (łagodnego guza nowotworowego).
Lekarz prowadzący zleci oznaczenie parametrów czynnościowych wątroby przed rozpoczęciem leczenia lekiem SOMAVERT i podczas jego stosowania. Jeśli okaże się, że wyniki tych oznaczeń są nieprawidłowe, lekarz omówi z pacjentem inne możliwości leczenia. Po rozpoczęciu leczenia lekarz prowadzący lub pielęgniarka będą co 4-6 tygodni kontrolować aktywność enzymów wątrobowych przez pierwszych 6 miesięcy leczenia lekiem SOMAVERT. W przypadku utrzymywania się objawów choroby wątroby, podawanie leku SOMAVERT powinno zostać przerwane.
U chorych na cukrzycę lekarz może podjąć decyzję o dostosowaniu dawki insuliny lub innych przyjmowanych jednocześnie leków.
Płodność u pacjentek może zwiększać się wraz z ustępowaniem objawów choroby. Nie zaleca się stosowania tego leku u kobiet w ciąży, a kobietom w wieku rozrodczym należy zalecić stosowanie antykoncepcji. Patrz też punkt dotyczący ciąży, poniżej.
Należy powiedzieć lekarzowi o innych lekach przyjmowanych wcześniej w związku z akromegalią lub lekach stosowanych w leczeniu cukrzycy.
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio.
W trakcie leczenia, jako część terapii, mogą być stosowane jednocześnie także inne leki. Należy je przyjmować regularnie wraz z lekiem SOMAVERT, chyba że lekarz, farmaceuta lub pielęgniarka zdecyduje inaczej.
Nie zaleca się stosowania leku SOMAVERT u kobiet w ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym powinny podczas leczenia stosować antykoncepcję.
Nie wiadomo, czy pegwisomant przenika do mleka ludzkiego. Podczas stosowania leku SOMAVERT nie należy karmić piersią, chyba że lekarz zadecyduje inaczej.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dawka początkowa: 80 mg pegwisomantu podawana jest podskórnie (bezpośrednio pod skórę) przez lekarza. Następna dawka pegwisomantu wynosi zwykle 10 mg na dobę i jest podawana w postaci wstrzyknięcia podskórnego (bezpośrednio pod skórę).
Co 4 do 6 tygodni, na podstawie stężenia IGF-I w surowicy, lekarz będzie dostosowywać dawkę
zwiększając ją o 5 mg/dzień tak, aby uzyskać optymalną odpowiedź terapeutyczną.
Lek SOMAVERT jest wstrzykiwany pod skórę. Wstrzyknięcie można wykonać samodzielnie lub może być ono wykonane przez inną osobę np. lekarza lub jego asystenta. Należy postępować według instrukcji podanej na końcu ulotki. Lek należy stosować tak długo, jak zaleci lekarz.
Przed podaniem lek musi być rozpuszczony. Nie może być mieszany z innymi lekami w jednej strzykawce lub fiolce.
Podskórna tkanka tłuszczowa może przerastać w miejscu wstrzyknięcia. Aby tego uniknąć należy wybierać każdorazowo inne miejsce wstrzyknięcia leku, tak jak zostało to opisane w Etapie 2
„Instrukcji przygotowania i podawania wstrzykiwań produktu SOMAVERT” zamieszczonej w tej
ulotce. Takie postępowanie spowoduje, że pozostanie więcej czasu na regenerację skóry i miejsca pod skórą przed wykonaniem kolejnego wstrzyknięcia w to samo miejsce.
W przypadku wrażenia, że działanie leku jest zbyt mocne lub zbyt słabe należy poinformować o tym lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę.
Wstrzyknięcie większej niż zalecana dawki leku SOMAVERT nie jest niebezpieczne, należy jednak natychmiast poinformować o tym lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę.
W razie pominięcia wstrzyknięcia należy jak najszybciej wstrzyknąć kolejną dawkę, a następnie postępować według schematu. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej
dawki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. U niektórych pacjentów stosujących lek SOMAVERT obserwowano łagodne do poważnych reakcje
alergiczne (anafilaktyczne). Poważne reakcje alergiczne mogą być następujące (jeden objaw lub wiele
objawów): obrzęk twarzy, języka, warg lub gardła; świszczący oddech lub trudności z oddychaniem (skurcz krtani); uogólniona wysypka, pokrzywka lub świąd; zawroty głowy. Należy natychmiast
skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia któregokolwiek z wymienionych objawów.
Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób):
ból głowy,
biegunka,
ból stawów.
Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób):
duszność,
zwiększenie aktywności substancji używanych do oceny czynności wątroby, może to być stwierdzone w wynikach badania krwi,
krew w moczu,
podwyższenie ciśnienia tętniczego,
zaparcia, nudności, wymioty, wzdęcia, niestrawność, gazy,
zawroty głowy, senność, niekontrolowane drżenie, osłabiony zmysł dotyku,
zasinienie lub krwawienie w miejscu wstrzyknięcia, ból lub obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, przerost tkanki tłuszczowej pod powierzchnią skóry w miejscu wstrzyknięcia, obrzęki kończyn, osłabienie, gorączka,
pocenie się, swędzenie, wysypka, tendencja do siniaczenia,
ból mięśni, zapalenie stawów,
zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi, zwiększenie masy ciała, zwiększenie stężenia glukozy we krwi, zmniejszenie stężenia glukozy we krwi,
objawy grypopodobne, zmęczenie,
niezwykłe sny,
bolesność gałki ocznej.
Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób):
reakcja alergiczna po podaniu (gorączka, wysypka, świąd, i w ciężkich przypadkach, trudności z oddychaniem, nagły obrzęk skóry wymagający pilnej pomocy medycznej). Może występować natychmiast lub kilka dni po podaniu,
obecność białka w moczu, zwiększenie objętości wydalanego moczu, zaburzenia czynności nerek,
utrata zainteresowania (apatia), poczucie dezorientacji, zwiększenie popędu seksualnego, napady paniki, utrata pamięci, problemy ze snem,
zmniejszenie ilości płytek krwi, zwiększenie lub zmniejszenie ilości białych krwinek, skłonność do krwawień,
zmienione samopoczucie, upośledzenie gojenia,
zaburzenia widzenia (zmęczenie wzroku), zaburzenia ucha wewnętrznego,
obrzęk twarzy, suchość skóry, nocne poty, zaczerwienienie skóry (rumień), zwiększone swędzące guzy na skórze (pokrzywka),
zwiększenie ilości tłuszczów we krwi, zwiększony apetyt,
suchość w ustach, zwiększone wydzielanie śliny, zaburzenia ze strony zębów, hemoroidy,
zaburzenia smaku, migrena.
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
rozdrażnienie,
ciężki brak tchu (kurcz krtani),
gwałtowny obrzęk skóry i tkanki podskórnej oraz wewnętrznej błony (śluzówki) narządów (obrzęk naczynioruchowy).
U około 17% pacjentów wytworzą się przeciwciała przeciwko hormonowi wzrostu. Przeciwciała nie wydają się mieć wpływu na osłabienie działania leku.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do
„krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na fiolce i na kartoniku po:
„EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Fiolkę (fiolki) z proszkiem przechowywać w lodówce (2˚C – 8˚C) w pudełku tekturowym (pudełkach tekturowych) w celu ochrony przed światłem. Nie zamrażać.
Pudełka tekturowe zawierające fiolki z proszkiem leku SOMAVERT można przechowywać
w temperaturze pokojowej nieprzekraczającej 25°C przez okres do 30 dni. Na pudełku tekturowym należy zapisać termin przydatności do użycia, w tym dzień/miesiąc/rok (do 30 dni od daty wyjęcia
z lodówki). Fiolki muszą być chronione przed światłem. Tego leku nie należy ponownie umieszczać w lodówce.
Lek ten należy wyrzucić, jeśli nie został zużyty do upływu nowego terminu przydatności do użycia lub terminu ważności nadrukowanego na pudełku tekturowym, w zależności od tego, co nastąpi
wcześniej.
Ampułkostrzykawkę (ampułkostrzykawki) przechowywać w temperaturze poniżej 30˚C lub w lodówce (2˚C – 8˚C). Nie zamrażać.
Po sporządzeniu roztworu leku SOMAVERT należy go natychmiast zużyć.
Nie stosować tego leku, jeśli zauważy się, że roztwór jest mętny lub zawiera cząstki stałe.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Substancją czynną leku jest pegwisomant.
SOMAVERT 10 mg: Każda fiolka z proszkiem zawiera 10 mg pegwisomantu. Po rekonstytucji w 1 ml rozpuszczalnika, 1 ml roztworu zawiera 10 mg pegwisomantu.
SOMAVERT 15 mg: Każda fiolka z proszkiem zawiera 15 mg pegwisomantu. Po rekonstytucji w 1 ml rozpuszczalnika, 1 ml roztworu zawiera 15 mg pegwisomantu.
SOMAVERT 20 mg: Każda fiolka z proszkiem zawiera 20 mg pegwisomantu. Po rekonstytucji w 1 ml rozpuszczalnika, 1 ml roztworu zawiera 20 mg pegwisomantu.
SOMAVERT 25 mg: Każda fiolka z proszkiem zawiera 25 mg pegwisomantu. Po rekonstytucji
w 1 ml rozpuszczalnika, 1 ml roztworu zawiera 25 mg pegwisomantu.
SOMAVERT 30 mg: Każda fiolka z proszkiem zawiera 30 mg pegwisomantu. Po rekonstytucji w 1 ml rozpuszczalnika, 1 ml roztworu zawiera 30 mg pegwisomantu.
Pozostałe składniki to: glicyna, mannitol (E421), disodu wodorofosforan bezwodny, sodu
diwodorofosforan jednowodny (patrz punkt 2 „Lek SOMAVERT zawiera sód”).
Rozpuszczalnikiem jest woda do wstrzykiwań.
Lek SOMAVERT jest to proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań (10 mg, 15 mg, 20 mg, 25 mg lub 30 mg pegwisomantu w fiolce i 1 ml rozpuszczalnika w
ampułkostrzykawce). Opakowanie zawiera 1 i (lub) 30 fiolek. Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie. Proszek jest koloru białego, a rozpuszczalnik przejrzysty i bezbarwny.
Pfizer Europe MA EEIG Boulevard de la Plaine 17 1050 Bruxelles
Belgia
Pfizer Manufacturing Belgium NV Rijksweg 12
2870 Puurs
Belgia
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego.
Pfizer S.A./N.V. Pfizer S.A.
Tél/Tel: +32 (0)2 554 62 11 Tél/Tel: +32 (0)2 554 62 11
Пфайзер Люксембург САРЛ, Клон България Pfizer Kft.
Тел.: +359 2 970 4333 Tel.: + 36 1 488 37 00
Pfizer, spol. s r.o. Vivian Corporation Ltd.
Tel: +420 283 004 111 Tel: +356 21344610
Pfizer ApS Pfizer bv
Tlf: +45 44 20 11 00 Tel: +31 (0)10 406 43 01
Pfizer Pharma GmbH Pfizer AS
Tel: +49 (0)30 550055 51000 Tlf: +47 67 52 61 00
Pfizer Luxembourg SARL Eesti filiaal Pfizer Corporation Austria Ges.m.b.H. Tel: +372 666 7500 Tel: +43 (0)1 521 15-0
PFIZER ΕΛΛΑΣ Α.Ε. Pfizer Polska Sp. z o.o.
Τηλ.: +30 210 6785800 Tel.: +48 22 335 61 00
Pfizer S.L. Laboratórios Pfizer, Lda.
Tel: +34 91 490 99 00 Tel: +351 21 423 5500
Pfizer
Tél: +33 (0)1 58 07 34 40
Pfizer România S.R.L. Tel: +40 (0)21 207 28 00
Pfizer Croatia d.o.o. Tel: + 385 1 3908 777
Pfizer Luxembourg SARL, Pfizer, podružnica za svetovanje s področja farmacevtske dejavnosti, Ljubljana
Tel: + 386 (0)1 52 11 400
Pfizer Healthcare Ireland Pfizer Luxembourg SARL, organizačná zložka
Tel: 1800 633 363 (toll free)
+44 (0)1304 616161
Tel: + 421 2 3355 5500
Icepharma hf. Pfizer Oy
Sími: + 354 540 8000 Puh/Tel: +358 (0)9 43 00 40
Pfizer S.r.l. Pfizer AB
Tel: +39 06 33 18 21 Tel: +46 (0)8 55052000
PFIZER ΕΛΛΑΣ Α.Ε. (CYPRUS BRANCH) Pfizer Limited
Τηλ: +357 22 817690 Tel: +44 (0)1304 616161
Pfizer Luxembourg SARL filiāle Latvijā Tel: +371 670 35 775
Pfizer Luxembourg SARL filialas Lietuvoje Tel. +3705 2514000
Znajdują się tam również linki do stron internetowych o rzadkich chorobach i sposobach leczenia.
INTRUKCJAUŻYCIA
SOMAVERT proszek w fiolce z rozpuszczalnikiem w ampułkostrzykawce pegwisomant do wstrzykiwań
Tylko do wstrzykiwań podskórnych
fiolka z jednorazową dawką
Lek SOMAVERT ma postać białego proszku w fiolce. Przed użyciem lek SOMAVERT należy rozpuścić w płynie (rozpuszczalniku).
Rozpuszczalnik znajduje się w ampułkostrzykawce oznaczonej jako „Rozpuszczalnik dla
SOMAVERT”.
Leku SOMAVERT nie należy mieszać z żadnymi innymi płynami.
Nie należy przystępować do samodzielnego wykonywania wstrzyknięć sobie ani innym osobom, o ile nie zostało się odpowiednio przeszkolonym przez personel medyczny.
Pudełko (pudełka) z fiolkami z proszkiem należy przechowywać w lodówce w temperaturze od 2°C do 8°C i chronić przed bezpośrednim światłem słonecznym.
Pudełka tekturowe zawierające fiolki z proszkiem leku SOMAVERT można przechowywać
w temperaturze pokojowej nieprzekraczającej 25°C przez okres do 30 dni. Na pudełku tekturowym należy zapisać termin przydatności do użycia, w tym dzień/miesiąc/rok (do 30 dni od daty wyjęcia
z lodówki). Fiolki muszą być chronione przed światłem. Tego leku nie należy ponownie umieszczać w lodówce.
Lek ten należy wyrzucić, jeśli nie został zużyty do upływu nowego terminu przydatności do użycia lub terminu ważności nadrukowanym na pudełku tekturowym, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.
Ampułkostrzykawki z rozpuszczalnikiem mogą być przechowywane w temperaturze pokojowej. Lek należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.
Pojedyncze opakowanie leku SOMAVERT zawiera:
fiolkę z proszkiem leku SOMAVERT
ampułkostrzykawkę z rozpuszczalnikem
igłę z zabezpieczeniem. Wymagane również będą:
wacik
gazik nasączony alkoholem
odpowiedni pojemnik na ostre odpady medyczne.
Przed rozpoczęciem:
Lek SOMAVERT można rozpuszczać w rozpuszczalniku wyłącznie przed bezpośrednim wstrzyknięciem dawki.
Wyjąć pojedyncze opakowanie leku SOMAVERT z lodówki i pozostawić do osiągnięcia temperatury pokojowej w bezpiecznym miejscu.
Umyć ręce mydłem i wodą, oraz dokładnie osuszyć.
Rozerwać opakowanie ze strzykawką i igłą z zabezpieczeniem, aby ułatwić dostęp do każdego komponentu podczas przygotowywania do wstrzyknięcia.
Strzykawki oraz fiolki nie należy stosować w przypadku:
uszkodzenia lub defektu
upłynięcia terminu ważności
zamrożenia, nawet jeśli produkt został ponownie odmrożony (dotyczy jedynie
strzykawki).
Za każdym razem należy wybierać inne miejsce wstrzyknięcia w określonych obszarach ciała.
Należy unikać obszarów w okolicach kości oraz miejsc, które sa posiniaczone, zaczerwienione, podrażnione lub stwardniałe, jak również obszarów z bliznami lub
chorobowymi zmianami skóry.
Przemyć miejsce wstrzyknięcia gazikiem nasączonym alkoholem według zaleceń personelu medycznego.
Pozostawić miejsce wstrzyknięcia do wyschnięcia.
Zdjąć osłonkę z fiolki.
Wyrzucić osłonkę; nie będzie już więcej potrzebna.
Odłamać zatyczkę strzykawki. Odłamanie jej może wymagać użycia większej siły.
Wyrzucić zatyczkę strzykawki; nie będzie już więcej potrzebna.
Trzymać strzykawkę pionowo, aby zapobiec wyciekom.
Zdecydowanym ruchem przykręcić do oporu igłę z zabezpieczeniem do strzykawki.
Odchylić zabezpieczenie igły od osłonki igły.
Ostrożnie ściągnąć osłonkę z igły.
Wyrzucić osłonkę igły; nie będzie już więcej potrzebna.
Wprowadzić igłę przez środek zatyczki fiolki, jak pokazano na rysunku.
Przytrzymać strzykawkę podczas wciskania igły w zatyczkę fiolki, aby zapobiec zgięciu igły.
Przechylić fiolkę i strzykawkę pod odpowiednim kątem, jak pokazano na rysunku.
Chwycić jedną ręką zarówno fiolkę, jak i strzykawkę, jak pokazano na rysunku.
Delikatnie przesuwać fiolkę ruchem kołowym po płaskiej powierzchni w celu wymieszania płynu.
Kontynuować mieszanie aż do całkowitego rozpuszczenia proszku.
Pozostawiając igłę w fiolce, dokładnie przyjrzeć się konsystencji leku. Lek musi być klarowny i nie zawierać cząstek stałych.
Nie stosować w przypadku, gdy:
konsystencja leku jest mętna lub nieprzejrzysta;
lek w jakikolwiek sposób się zabarwił;
lek zawiera jakiekolwiek cząstki stałe lub warstwę piany.
Obrócić fiolkę tak, aby można było zobaczyć przerwę w kołnierzu zatyczki, jak zostało to przedstawione na rysunku.
Wysunąć igłę tak, aby jej końcówka znajdowała się w najniższym punkcie występowania płynu. Pozwoli to na odciągnięcie wymaganej ilości płynu.
Upewnić się, że trzon tłoka strzykawki nie poruszył się; w przeciwnym wypadku należy wcisnąć go ponownie do oporu, do strzykawki. Umożliwi to usunięcie całego powietrza
nagromadzonego w strzykawce przed pobraniem dawki leku.
Powoli odciągać trzon tłoka w celu pobrania maksymalnej ilości leku z fiolki.
Wyciągnąć igłę z fiolki.
Delikatnie pochwycić płat skóry w miejscu wstrzyknięcia.
Całkowicie wprowadzić igłę do płata pochwyconej skóry.
Powoli naciskać trzonek tłoka aż do całkowitego opróżnienia strzykawki.
Rozluźnić pochwycony płat skóry i wyciągnąć igłę zdecydowanym ruchem.
Założyć zabezpieczenie igły na igłę.
Oprzeć zabezpieczenie igły o twardą powierzchnię i delikatnie ją przycisnąć, aby zablokować igłę.
Strzykawek i igieł NIGDY nie należy używać ponownie. Ze zużytym sprzętem należy postępować w sposób zalecony przez lekarza, pielęgniarkę lub farmaceutę oraz zgodnie z lokalnymi przepisami dotyczącymi zdrowia i bezpieczeństwa.
W razie potrzeby w miejscu wstrzyknięcia należy przyłożyć czysty wacik i delikatnie uciskać to miejsce.
Należy przemyć zatyczkę fiolki czystym wacikiem nasączonym alkoholem i pozostawić do całkowitego wyschnięcia. Jeśli nie można przemyć zatyczki, fiolki nie należy używać.
Nie należy jej używać, nawet jeśli wydaje się, że nie została uszkodzona. Strzykawki należy pozbyć się w taki sam sposób, jak w przypadku zużytych strzykawek. Do wstrzyknięcia leku należy użyć nowej strzykawki.
Tylko raz. Wyciągnięcie i ponowne wprowadzanie igły w znaczący sposób zwiększa ryzyko uszkodzenia i stępienia igły. Może ona być później źródłem dyskomfortu u pacjenta i zwiększyć ryzyko uszkodzenia skóry oraz zakażenia. Istnieje również ryzyko utraty pewnej ilości leku.
Nie, nigdy nie wolno potrząsać fiolką. Wstrząsanie może zaburzyć formułę leku i spowodować wytworzenie się piany. Całkowite rozpuszczenie się proszku może zająć kilka minut. Dlatego należy kontynuować delikatne obracanie fiolki aż do chwili uzyskania całkowicie klarownego płynu.
Piana wyglądem przypomina wiele skumulowanych pęcherzyków, które jako warstwa wypływają na powierzchnię roztworu. W przypadku wytworzenia się piany nie należy wstrzykiwać leku SOMAVERT.
Naciskać tłok strzykawki bardzo powoli, aby płyn delikanie przemieszczał się do wnętrza fiolki.
Nie należy wstrzykiwać płynu bezpośrednio na proszek, ponieważ wytworzy się piana. Taka procedura skróci również czas potrzebny na mieszanie fiolką i pozwoli na pobranie większej
ilości leku.
Niewielkie pęcherzyki powietrza znajdujące się w płynie nie stwarzają zagrożenia podczas wstrzykiwania leku. Jednakże istnieje ryzyko przypadkowego wciągnięcia powietrza do strzykawki, które należy usunąć przed wykonaniem wstrzyknięcia. Pęcherzyki powietrza, które unoszą się na powierzchni płynu powinny zostać z powrotem wstrzyknięte do fiolki.
Kształt fiolki został tak zaprojektowany, aby niewielka ilość leku pozostała w fiolce po jej opróżnieniu. Jest to normalne. Aby zapewnić, że tylko śladowa ilość leku pozostaje w fiolce, należy pamiętać, aby podczas pobierania dawki leku z fiolki końcówka igły znajdowała się jak najniżej w fiolce.
Wszelkie pytania należy kierować do lekarza, pielęgniarki lub farmaceuty posiadających informacje o leku SOMAVERT.